W Puszczy Bukowej na niewielkim wzniesieniu (około 104 metry n.p.m.) leży sporych rozmiarów głaz narzutowy - gnejs szaro-różowy z widocznymi szczelinami o obwodzie 12,3 m, wystający ponad powierzchnię ziemi 1,4 m. W 1956 roku został uznany pomnikiem przyrody orzeczeniem prezydium nr WRN 4856. Szczecin jest blisko, ale według podziału administracyjnego głaz znajduje się w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo.

Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

Po 1945 nazywany był głazem Bolkowym (od Bolesława Krzywoustego) lub głazem Aleksandra Świętochowskiego. W 1957 roku został nazwany Głazem Grońskiego. Dwa lata później na głazie została zamontowana marmurowa tablica (w 1976 roku zmieniona na metalową) o treści: 'PAMIĘCI STANISŁAWA GROŃSKIEGO / CZOŁOWEGO TATERNIKA POLSKIEGO / PIONIERA TURYSTYKI ZIEMI SZCZECIŃSKIEJ / ZGINĄŁ W MASYWIE MONT BLANC W SIERPNIU 1957 / PTTK'.

Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

Na drugim planie Głaz Grońskiego. Na pierwszym planie głaz - kierunkowskaz, fot. 24.02.2024, SNW

Na drugim planie Głaz Grońskiego. Na pierwszym planie głaz - kierunkowskaz:  DROGA GROŃSKIEGO, Bukowiec - 2,7 km, Klęskowo - 0,7 km, Jezioro Szmaragdowe - 3,2 km, fot. 24.02.2024, SNW

Lokalizacja:

Szczeciński Park Krajobrazowy 'Puszcza Bukowa',

Rezerwat przyrody Bukowe - Zdroje im. Profesora Tadeusza Dominika,

niedaleko - droga ekspresowa S3,
pomiędzy - Uroczysko Szwedzki Młyn i Dęby Bolesława Krzywoustego,
w pobliżu głazu szlak NIEBIESKI - im. Stanisława Grońskiego oraz CZARNY - Szlak Górski na Bukowiec.

Współrzędne:
53°21'35.4"N 14°39'02.6"E
53.359820, 14.650720

Stanisław Groński urodził się w 1907 roku w Drohobyczu jako Stanisław Wróbel. Był alpinistą i aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Brał udział w wyprawach w Alpy i w góry Atlas w Afryce. Ze względu na wzrost i dobry charakter otrzymał przydomek Mojżesz. W czasie wojny brał udział w walkach Polski Podziemnej i pomagał partyzantom w przejściu trudnych górskich szlaków. Po wojnie zamieszkał z rodziną w Szczecinie, gdzie pracował w PKP, a po pracy rozwijał swoje pasje krajoznawcze. Pełnił wiele funkcji w PTK i późniejszym PTTK. Był jednym z założycieli Szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego. Na ścianach groty w Zdrojach szkolił przyszłych wspinaczy. Opowiadał w radiu o swojej pasji. Oprowadzał wycieczki po Szczecinie i szkolił przyszłych przewodników. Oznakował około 300 km szlaków Wzgórz Bukowych. Zmarł w sierpniu 1957 w Alpach w pobliżu Chamonix, wspinając się na najwyższy szczyt Alp, Mont Blanc.

Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

 Puszcza Bukowa, Głaz Grońskiego, fot. 24.02.2024, SNW

Przed 1945 rokiem popularyzacją Puszczy Bukowej, wydawaniem przewodników i map, inicjowaniem tworzenia infrastruktury turystycznej zajmowało się działające od 1889 roku Towarzystwo Miłośników Puszczy Bukowej (Buchheide Verein), które stworzyło sieć znakowanych szlaków turystycznych i budowało miejsca odpoczynku. Jak widać na wielu pocztówkach z tego okresu już wtedy było to bardzo popularne miejsce rekreacji.