Ogród Dendrologiczny im. Stefana Kownasa położony jest między Parkiem Kasprowicza a ulicą Niemierzyńska i zajmuje około 15,5 hektara. Rośnie tu ponad 80 gatunków i odmian drzew i krzewów, gatunki i odmiany iglaste rzadko występujące w innych szczecińskich parkach. Na terenie ogrodu (od strony ulicy Niemierzyńskiej, blisko Muzeum Techniki i Komunikacji) rośnie pomnik przyrody - jesion wyniosły porośnięty bluszczem pospolitym.

 

W ogrodzie są ciekawie rozmieszczone aleje, polodowcowe głazy i schron przeciwlotniczy z okresu II wojny światowej.

 

Ogród dendrologiczny im. S. Kownasa jest ogólnodostępny, nie ogrodzony, bardziej przypomina park niż ogród. Żadne drzewo czy krzew nie ma tabliczki informacyjnej z nazwą jak to bywa w typowych ogrodach dendrologicznych.

 

Niedaleko budynku Akademii Rolniczej, przy ul. Słowackiego, ustawiony jest głaz z tabliczką w kształcie liścia dębu. Głaz upamiętnia profesora dr Stefana Kownasa 1898-1978 - organizatora i pierwszego kierownika Katedry Botaniki Akademii Rolniczej w Szczecinie. Stefan Kownas urodził się w Radomiu. Do Szczecina przyjechał w 1954 roku i od razu zachwycił się przyrodą regionu. Był współautorem wielu prac z zakresu dendrologii, między innymi, "Obecny stan zadrzewienia miasta Szczecina" (1962 r.), "Parki wiejskie województwa szczecińskiego" (1963 r.), "Parki, zabytkowe drzewa i rezerwaty województwa koszalińskiego" (1965 r.), "Parki, zabytkowe drzewa i rezerwaty województwa gdańskiego" (1968 r.), "Szczecin miasto parków i zieleni" (1958 r.) i podręcznika  "Botanika" dla studentów wyższych szkół rolniczych. Walczył o ocalenie przed dewastacją, licznych na obszarze województw szczecińskiego i koszalińskiego, parków podworskich, wiele uwagi poświęcił parkowi dendrologicznemu w Przelewicach. Za pracę naukową, dydaktyczną i wychowawczą wielokrotnie otrzymywał nagrody i odznaczenia.

Historia:  Na tym terenie w październiku 1868 roku otwarto cmentarz Niemierzyński (Nemitzer Friedhof). Otoczony był ceglanym murem z żelaznymi kratami i solidną kutą bramą wejściową od strony ulicy Niemierzyńskiej. Tam też znajdowała się mała kaplica. W 1877 roku na cmentarz Niemierzyńskim został pochowany Hermann Günther Grassmann. Początkowo cmentarz zajmował 20 mórg ziemi dawnych młynów Lubschemühle i Malzmühle, około 1905 roku powiększył się w kierunku obecnej ulicy Pawła VI. Cmentarz użytkowany był jeszcze w okresie powojennym i nazywany był Cmentarzem Majdańskim. Po 1950 roku został zamknięty dla pochówków, a na początku lat 70 wszystkie nagrobki zostały usunięte. Urządzono tu park, który z powodu dużego nagromadzenia interesujących drzew i krzewów nazwano ogrodem dendrologicznym.