Jednym z 23 szczecińskich pomników przyrody jest głaz narzutowy z granitognejsu szarego, znajdujący się przed kościołem św. Kazimierza przy ul. Broniewskiego. Ma około 3 metry wysokości.


Na głazie widnieje napis: "Direktor Pastor D. Wilhelm" ... (nazwisko pastora wymazane) i data "1877-1909". Odpowiedź na pytanie komu został poświęcony ten sporych rozmiarów głaz znaleźliśmy w archiwach Książnicy Szczecińskiej i bibliotece Muzeum Narodowego. Był to Wilhelm Bernhard, dyrektor (w latach 1877-1909) Zakładów dla dzieci upośledzonych „Kückenmühler” w Szczecinie. 

 

Wilhelm Bernhard urodził się 5 października 1843 w Kamieniu Pomorskim. Po ukończeniu studiów teologicznych został pastorem w Trzebieszewie (powiat Kamień Pomorski), a w 1872 roku kapelanem pomocniczym w więzieniu w Nowogardzie. W dniu Święta Reformacji - 31.10.1877 roku powierzono mu obowiązki kierownictwa ośrodka „Kückenmühler” w Szczecinie. Fundatorem tego ośrodka był Gustaw Jahn (1818-1888), który w 1862 roku zakupił za 8000 talarów parcelę młyna „Kückenmühler” w Lesie Arkońskim. W dniu 14.10.1863 roku oddano do użytku dwa budynki ośrodka dla 100 upośledzonych dzieci. Funkcje kierowników ośrodka pełnili pastorowie Friedrich Barthold (do 1869) i Otto Heise (do 1876) oraz Wilhelm Bernhard w latach 1877-1909. Młody, energiczny pastor Wilhelm Bernhard przystąpił do rozbudowy zakładów opiekuńczych, i tak w 1881 wybudowano trzeci dom dla wychowanków, w 1882 dom dla epileptyków, w 1883 dom diakonis. W latach 1888-1889 z jego inicjatywy wybudowano kościół św. Kazimierza (heilige Casimir).


W następnych latach powstawały kolejne obiekty dzięki dobrowolnym datkom w ramach działań fundacji ewangelickiej. Wybudowano szkołę, salę gimnastyczną, laboratorium, kaplicę cmentarną, dwa domy starców, pralnię z kominem o wysokości 25 m., kuchnię dla 1000 osób, budynki warsztatów, stajnię. W pierwszym rzędzie starano się nauczyć dzieci podstawowych zasad liczenia, pisania, czytania, dla mniej zdolnych była klasa wstępna, korygowano też wady wymowy.


Wychowankowie ośrodka mieli zajęcia praktyczne w gospodarstwie rolnym, w wielu gospodarstwach ogrodniczych (słynęli z uprawy szparagów), w szkółce leśnej. Uprawy te obejmowały ponad 300 mórg ziemi. Dzieci uczono również w warsztatach koszykarskich, szewskich, szczotkarskich, kowalskich. W końcu XIX wieku liczba dzieci wynosiła 1100, opiekowało się nimi 4 lekarzy, i siostry ewangelickie (diakonise).



Wilhelm Bernhard podczas 32 lat pracy dokonał wielkiej rozbudowy zakładów „Kückenmühler”. W 1877 roku przejął 2 budynki a pod koniec swego życia pozostawił 75 budynków. Wybudowane wtedy domy były w znacznej części nowoczesne, z centralnym ogrzewaniem i ciepłą wodą. W jednym z budynków mieściło się seminarium dla pastorów, w którym urzędowała najwyższa rada kościelna. W 1908 roku uniwersytet w Greifswaldzie w uznaniu zasług mianował Wilhelma Bernharda doktorem honorowym. Kiedy zmarł 26 maja1909 roku pozostawił w żałobie 1400 pensjonariuszy ośrodka i jego pracowników, został pochowany na pobliskim cmentarzu. Pamięć Wilhelma Bernharda uczczono stawiając kamień dziękczynny przed kościołem oraz nazywając jego imieniem jedną z pobliskich ulic Bernhardstr. (ul. Wszystkich Świętych).
Najwyższa pora, aby przywrócić pamięci nazwisko pastora BERNHARDA, umieszczając je ponownie na Głazie Niemierzyńskim - pomniku przyrody i głazie dziękczynnym zasłużonego dla Szczecina człowieka. Dowiódł tego swoją pracą na rzecz chorych dzieci, a kościół i budynki, które pozostawił służą nam do dziś. W maju 2009 roku minie 100 lat od jego śmierci.

W Szczecinie są 23 pomniki przyrody i 3 z nich znajdują się na terenie byłych zakładów opiekuńczych „Kückenmühler”. Obok Głazu Bernharda rosną cztery cisy pospolite, a przy ulicy Doktora Judyma, zaraz obok mostku nad strumykiem Warszewiec, również znajduje się grupa cisów pospolitych.


Więcej na temat zakładów dla dzieci upośledzonych „Kückenmühler” na stronie TERENY BYŁEGO ZAKŁADU KÜCKENMÜHLER (1863-1940) w Szczecinie.

Blisko:
PARK LEŚNY ARKOŃSKI, Szczecin,
PARK MIEJSKI - KASPROWICZA - Szczecin