DATA i MIEJSCE URODZENIA  - 16.12.1843 r., ....... .
DATA i MIEJSCE ŚMIERCI  - 01.10.1903 r., Szczecin.

 

MATKA - ....... .

OJCIEC  - ....... .
RODZEŃSTWO - ....... .

 

ZWIĄZEK MAŁŻEŃSKI  - 6 sierpnia 1873 roku 
ŻONA - Hedwig Thurow
DZIECI - Jego synowie: Alfred, Armin i Leopold zmarli mając kilka lat. Miał również córkę Hildegardę, która wyszła za pastora Wilhelma Krohna. 

 

ADRES ZAMIESZKANIA - Mieszkał w Szczecinie, przy ul. Druckiego-Lubeckiego 5 (Vulcanstr.), a nastepnie przy ulicy Łady 7a (Alexanderstrasse), gdzie był właścicielem trzech budynków 6a, 7, 7a.

 

ŻYCIE / PRACA / AKTYWNOŚĆ

Główny budowniczy Domu Koncertowego (Konzerthaus) w Szczecinie, zaprzysiężony biegły sądowy (gerichtlich vereidigter Sachverständiger), właściciel firmy budowlanej specjalizującej się w budowie mostów, tam, śluz, zbiorników wodnych i gazowych, basenów, wodoszczelnych piwnic, chodników, sklepień. Prowadził różnego rodzaju roboty ziemne oraz osuszanie gruntów. Zajmował się także badaniami gruntów za pomocą głębokich wierceń oraz wykonywaniem studni głębinowych. Członek Towarzystwa Politechnicznego (Polytechnische Gesellschaft) i od 1868 roku Pomorskiego Towarzystwa Historii i Starożytności (Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde).

 

 

Reklama firmy Hermanna Müllera z 1895 roku, (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Z inicjatywy Towarzystwa Politechnicznego (Polytechnische Gesellschaft), dzięki ofiarności 450 osób, na realizację Domu Koncertowego (Konzert- und Vereinshaus), zebrano ponad pół miliona marek. Budynek powstał  według projektu architekta Franza Schwechtena. który w Szczecinie zaprojektował później również Wieżę Quistorpa. Budowa Domu Koncertowego trwała 18 miesięcy, 2.05.1883 roku, wmurowano kamień węgielny, a 16.10.1884 roku odbyło się uroczyste otwarcie budynku. Kiedy 30.11.1883 roku odbierano budynek w stanie surowym o Hermannie Müllerze wypowiadano się jako o genialnym mistrzu budowlanym.

 

Szczecin, Dom Koncertowy przy ulicy Małopolskiej 48 (Augustastr.), fot. 1886 r., (źródło: SNW)

 

Notka z prasy szczecińskiej z 1884 roku. "Tak więc się stało, że nikt ze wszystkich zaangażowanych w budowę, nie wziął z tej budowy więcej niż tylko radosną świadomość, że pomogli zbudować budynek, z którego, miejmy nadzieję, przyszłe pokolenia tego miasta będą patrzeć z dumą. Dzieje się tak, ponieważ dom ten, pod względem wielkości i wyposażenia, został zbudowany za bezprecedensowo małą sumę. - Jeśli wymienię teraz ludzi w kolejności, w jakiej byli zaangażowani w budowę, to najpierw muszę powiedzieć o mistrzu murarskim tego domu, panu Hermannie Müller z dzielnicy Drzetowo-Grabowo (Bredow). Podjął się on pracy w szczególnie trudnych warunkach i wiele osób uważało, że będzie mu trudno ukończyć pracę; on doskonale obalił te obawy. Wypełnił swoje zobowiązania punktualnie i sumiennie, a ten budynek będzie dla niego źródłem honoru i rekomendacji."

 

W 1923 roku rozpoczęto poważne prace nad powiększeniem i istotną przebudową wnętrz gmachu pod kierunkiem miejskiego radcy budowlanego Karla Weishaupta.  Przebudowy dotyczyły dużej i małej sali koncertowej, okazałych lokali gastronomicznych - winiarni, piwiarni i kawiarni z przylegającym dużym ogrodem, całego szeregu pomieszczeń związkowych, a  od strony północnej do budynku dobudowano półkoliste zakończenie. Poświęcenie po zakończeniu prac miało miejsce w styczniu 1925 roku.

 

 

Szczecin, Dom Koncertowy przy ulicy Małopolskiej 48 (Augustastr.), fot. 1917 r., (źródło: SNW)

 

Muszla koncertowa w ogrodzie za Domem Koncertowym, fot. 1912 r., (źródło: FP-zbiory prywatne)

 

Wejście do ogrodu Domu Koncertowego w czasie wystawy Sztuki Cmentarnej w 1911 roku, (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Wnętrze dużej sali Domu Koncertowego (Großer Saal), fot. 1925 r., (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Wnętrze dużej sali Domu Koncertowego (Großer Saal), fot. 1925 r., (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Kawiarnia Domu Koncertowego, fot. 1925 r., (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Galeria kawiarni Domu Koncertowego, fot. 1925 r., (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Kawiarnia Domu Koncertowego, fot. ca 1932 r., (źródło: SNW)

 

Górna klatka schodowa Domu Koncertowego, fot. 1925 r., (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Winiarnia Domu Koncertowego, fot. 1925 r., (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Szczecin, Dom Koncertowy po przebudowie, fot. ca 1925 r., (źródło: SNW)

 

Szczecin, ruiny Domu Koncertowego, fot. 1958 r., (zbiory prywatne / SNW)

 

Szczecin, ruiny Domu Koncertowego, fot. 1958 r., (zbiory prywatne / SNW)

 

Dom Koncertowy został zniszczony w czasie IIWŚ i ostatecznie rozebrany w 1962 r. W latach 2011-2014 na tym miejscu wzniesiono nowoczesny gmach Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza autorstwa Studia Barozzi & Weiga doceniony w postaci przyznania licznych nagród zarówno krajowych jaki i zagranicznych, m.in. takich jak: Europejska Nagroda Architektoniczna im. Miesa van der Rohe 2013-2014. Nagrodę przyznano 8 maja 2015 r. w Barcelonie, czy Nagroda Eurobuild Awards 2014 w kategorii „Architectural Design of the Year”, organizowanym przez wydawnictwo Eurobuild CEE.

 

OSTATNIE MIEJSCE SPOCZYNKU - Nagrobek Hermanna Müllera znajduje się na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie, blisko Bramy Głównej, na pasie zieleni - strona północna kwatery 24a/10. Jest to okazały głaz narzutowy z napisem 'Familie Hermann Müller 1903'. Obok znajdują się trzy mniejsze głazy z napisami: 'Zum Gedächtnis' - Alfred, Armin, Leopold Müller.

 

Nekrolog Hermanna Müllera, 1903 r. (źródło: Książnica Pomorska w Szczecinie)

 

Napisy na nagrobku Hermanna Müllera, fot. 16 marzec 2013, SNW

 

Nagrobek Hermanna Müllera, fot. 16 marzec 2013, SNW

 

 
Szczecin - Ludzie i Miasto - wiek XIX, XX i XXI" to projekt, który trwa od 2005 roku, od początku działalności Stowarzyszenia Nasze Wycieczki i cały czas jest w trakcie opracowywania, dlatego w tekście mogą znaleźć się "wielokropki", które będą uzupełniane po znalezieniu, przeanalizowaniu i zweryfikowaniu materiałów źródłowych. Opracowanie tekstu i fotografii: Alicja Witkowska, Żaneta Maciejowska i Rafał Witkowski. ŹRÓDŁA: KSIĄŻNICA POMORSKA IM. STANISŁAWA STASZICA W SZCZECINIE, ARCHIWUM PAŃSTWOWE W SZCZECINIE i ZBIORY WŁASNE STOWARZYSZENIA NASZE WYCIECZKI.