Wały Chrobrego to najbardziej reprezentacyjne miejsce Szczecina. Stoją tu trzy okazałe budynki użyteczności publicznej: 1. Wyższa Szkoła Morska (przed 1945 - Zakład Ubezpieczeń Ziemskich i Naczelna Dyrekcja Ceł), 2. Muzeum Narodowe (przed 1945 Muzeum Miejskie), 3. Urząd Wojewódzki (przed 1945 - Urząd Rejencji Prowincji Pomorskiej).



W centralnej części tarasów znajdują się dwa owalne pawilony, przez które można zejść na środkowy taras widokowy.  Na tarasie stoi rzeźba Herkulesa walczącego z Centaurem Karla Ludwiga Manzela. Dalej w kierunki rzeki prowadzą szerokie schody wzdłuż których umieszczono herby dwunastu miast: Puck, Darłowo, Elbląg, Gdańsk, Słupsk, Kołobrzeg, Świnoujście, Gdynia, Sopot, Kamień, Łeba, Wolin.



Na dole znajduje się fontanna i dwie kamienne latarnie. Całość jest monumentalna, symetryczna i bogata w liczne detale swoją symboliką nawiązujące do Szczecina i związku miasta z morzem.

W miejscu gdzie dziś są Wały Chrobrego od średniowiecza budowano, rozbudowywano i przebudowywano fortyfikacje. Poważnej rozbudowy dokonały wojska szwedzkie, które w 1630 zajęły Szczecin.  Do 1639 roku zbudowali wokół Szczecina bastiony, obwarowali również wyspy naprzeciw dzisiejszych Wałów Chrobrego: Bielawę i Łasztownię. W 1713 roku Szczecin został zdobyty przez wojska pruskie, które przez 16 lat (1724 - 1740) za kwotę 8 mln talarów zbudowały nowe fortyfikacje złożone z dziewięciu bastionów wzmocnionych trzema fortami.
Budowę fortu w rejonie dzisiejszych Wałów Chrobrego rozpoczęto w 1735 roku. Na początku fort nosił nazwę Fort Anhalt na cześć generała Christiana księcia von Anhalt-Zerbst, pierwszego pruskiego komendanta twierdzy szczecińskiej, ojca księżniczki Zofii Augusty Fryderyki - późniejszej carycy Rosji (1762-1796), Katarzyny II. Po jakimś czasie nazwę zmieniono na Fort Leopolda. W 1873 roku został zniesiony status miasta twierdzy i fortyfikacje, które utrudniały rozbudowę miasta postanowiono wyburzyć.
W miejscu fortu Leopolda pierwotnie zakładano zabudowę mieszkalno-handlową, dopiero trzeci projekt zakładał wykorzystanie walorów krajobrazowych i stworzenie reprezentacyjnych tarasów nadbrzeżnych. Stało się tak dzięki inicjatywie nadburmistrza Szczecina Hermanna Hakena, dlatego już w trakcie budowy tarasy nazywano Hakenterrasse.

Projekt tarasów i środkowy gmach Muzeum wykonał architekt miejski Wilhelm Meyer. Budowę rozpoczeto wiosną 1902 roku od wyburzania fortyfikacji i wytyczania dróg. Projekt był kilkakrotnie zmieniany. Budowę tarasów zakończono w 1907 roku.

W 1935 roku opracowano projekt przebudowy tarasów i gmachu muzeum. Całość miała zamienić się w miejsce masowych zgromadzeń, które architekturą odpowiadałoby organizacji nazistowskich parteitagów. Zamiarów nie zrealizowano.
Czas wojny tarasy przetrwały bez większych zniszczeń mimo, że centrum Starego Miasta zostało znacznie zbombardowane. Po wojnie, na Wałach Chrobrego, w gmachu obecnego Urzędu Wojewódzkiego, wywieszono pierwszą polską flagę.

Wały Chrobrego zostały tak zaprojektowane, by robić wrażenie na ludziach przybywających tu drogą wodną. Robią wrażenie do dziś. Tu odbywają się Dni Morza i większość miejskich imprez.