Braunsfelde powstało na początku XX wieku. Zabudowa usytuowana została wzdłuż trzech równoległych ulic: Brodzińskiego (Clarastrasse), Konopnickiej (Dunkerstrasse), Wieniawskiego (Storbeckstrasse), odchodzących na południe od ulicy Mickiewicza (Kreckowerstrasse). Na pustym, piaszczystym i oddalonym od miasta terenie rozplanowano osiedle na bazie szachownicowego układu ulic. Braunsfelde, inaczej niż powstałe wcześniej ekskluzywne dzielnice Westend i Neu Westend, przeznaczony był dla klasy średniej. Do dzisiaj zachowało się większość zbudowanych wówczas domów, niektóre dokładnie odrestaurowane.

Nazwa osiedla Braunsfelde pochodzi od Ottona Brauna Seniora (zmarłego w 1907 roku), który we wspomnieniach pierwszych mieszkańców osiedla nazywany był jego założycielem, był on jednym z pierwszych, którzy wybudowali dom na terenie Braunsfelde (Storbeckstr. 7). Otto Braun udzielał informacji o możliwościach nabywania działek, doradzał w kwestiach związanych z budową domów. Jednak faktycznym inicjatorem budowy osiedla była rodzina Quistorpów.


Pierwsze domy powstawały na parcelach wzdłuż ul. Mickiewicza, Wieniawskiego i Konopnickiej oraz na przecinających je ul. St. Kostki i Syrokomli. W 1900 roku na terenie osiedla mieszkało 48, a w rejonie Neu Westend 98 osób, w większości urzędników i przedstawicieli inteligencji szczecińskiej. Natomiast koło roku 1910 na Braunsfelde było już 76 domów zamieszkałych przez 315 osób, w tym 50 urzędników i nauczycieli oraz 12 kupców i rzemieślników zatrudnionych w Szczecinie.



Budowę osiedla prowadziło wówczas Towarzystwo Budowlane Beamtenheim (Dom Urzędniczy), którego przewodniczącym rady nadzorczej był tajny radca budowlany Georg Storbeck. Zasługi jego i jego żony w tworzeniu osiedla przypominały nazwy głównych ulic: Wieniawskiego (Storbeckstrasse) i Brodzińskiego (Clarastrasse) W 1911 roku, w wyniku zabiegów ówczesnego burmistrza Szczecina Friedricha Ackermanna, nowopowstałe osiedle również zostało przyłączone do miasta.